- Dobrze. Więc teraz powiedz mi jak to się robi.

- Dobrze. Więc teraz powiedz mi jak to się robi. Tyle o tym słyszałam od koleżanek.
- Najpierw weź go do ręki.
- Ale obleśne.
- Zapewniam Cię, że nie ma w tym nic obleśnego. Chwyć go za główkę jedną ręką.
- Tak? I co dalej?
- Tak, dobrze, a później pociągnij drugą ręką.
- Ach, tak.
- A widzisz, jak Ci dobrze idzie?
- I co teraz?
- Teraz possij.
- No, Ty chyba żartujesz.
- Nie, nie żartuję. Zacznij ssać.
- Obleśne. Naprawdę ludzie tak robią?!
- Tak.
- Jesteś pewny?
- Tak, przecież mówiłem Ci, że jestem doświadczony. Dla mnie to nie pierwszy raz. Uwierz mi. Possij chwilę.
- Hmm.
- I jak?
- Słonawy w smaku ...
- No to chyba dobry, nie?
- Nawet niegłupie, a co teraz?
- Teraz rozsuwasz nóżki.
- Co Ty powiedziałeś?!
- Rozsuwasz nóżki.
- To miałeś na myśli?
- Tak, tylko musisz bardziej odgiąć nogi, bo będzie ciężko dojść. Daj, pokażę Ci.
- A, rozumiem.
- Właśnie. I znowu bierzesz go do rączki.
- Hmm.
- Jak go już wyciągniesz, to weź go do buzi.
- Taaak.
- Ooo, właśnie tak.
- A co zrobić z tym żółtawym? To też się połyka?
- Zależy od upodobania. Można połknąć jak się chce.
- Spróbuję ... Hmm... Pycha, spróbuj!
- Nie, to głupie. Popatrz teraz na mnie. Spróbuję wyciągnąć to różowe palcami.
- Ooo.
- Czasami są małe problemy, dlatego można sobie pomóc ustami.
- Hmm.
- Można też possać, czasem to pomaga.
- Hmm.
- Aaa, teraz poszło.
- Tak, czułam.
- I jak było? Smaczne?
- Muszę przyznać, że niegłupie.
- Chcesz więcej?
- Tak, chętnie. Tylko mi powiedz, czy to musi być tak cholernie skomplikowane?!
- No, kochanie. Ja nic nie poradzę, tak się je raki.

Przychodzi facet do lekarza:
- Doktorze, cierpię z powodu bezsenności. Czy może mi pan pomóc?
- Oczywiście. Musimy tylko zidentyfikować przyczynę i się jej pozbyć.
- To nie będzie takie proste. Żona chyba pokochała tego bachora.

- Doktorze, coś czuję, że po tej operacji straciłem na wadze.
- Nic dziwnego, przed operacją miał pan i ręce, i nogi.

- Doktorze, czuję się już dużo lepiej. Regularnie jadam, zacząłem spokojnie spać. Znalazłem nawet dziewczynę i wydaje mi się, że to może być ta jedyna.
- Daję wam dwa miesiące.
- Ale dlaczego? Przecież Pan jej nawet nie zna.
- Masz raka.

- Dziadku, wygodnie Ci na wersalce?
- Tak.
- A możesz nawet wyprostować nogi?
- Tak, czemu pytasz?
W tym czasie wnuczek szybkim ruchem porywa dziadkowy czasomierz.
- Co Ty robisz?
- A bo mama mówiła, że jak wyciągniesz nogi, to ja dostanę zegarek!

- Dziadziu, a dlaczego babcia biegnie zygzakiem?
- Nie przeszkadzaj mi teraz, podawaj naboje!

- Dzień dobry, z tej strony dyrektor szkoły Pańskiego syna. Z przykrością zawiadamiam, że w drodze do szkoły Pana synowi przytrafił się wypadek.
- Mój Boże! Czy mój syn jest cały?
- A nie wiem, nie otwierałem worka.

Blondynka otwiera drzwi.
- Dzień dobry, zbieramy pieniądze na chorą dziewczynkę.
- A po co wam chora dziewczynka?

- Ech, Lucjan, nie wyobrażasz sobie, jak mi się już znudziła ta dziura.
- Wyjeżdżasz?
- Nie. Rozwodzę się.

- Franek. Mam tego dość. Jesteś bez przerwy pijany. Chcę rozwodu!
- Boże! Ożeniłem się?