- Za co siedzisz? - pyta więzień współtowarzysza niedoli.

- Za co siedzisz? - pyta więzień współtowarzysza niedoli.
- Jestem ofiarą feralnej trzynastki - pada odpowiedź.
- Jak to? - dziwi się kolega.
- Ano tak. Sam policz: dwunastu przysięgłych plus prokurator.

- Stirlitz, mam dwie wiadomości: złą i bardzo złą - powiedział Mueller. - Od której zacząć?
- Od złej.
- Radziecka radiotelegrafistka wszystko powiedziała.
- A ta bardzo zła?
- Nie nam powiedziała, tylko waszej żonie.

Stirlitz otrzymał telegram:
”Jeśli nie zapłacicie za energię elektryczną, wyłączymy wam radiostację”.

Stirlitz szedł w ciemną, bezksiężycową noc przez las.
”Kaczyńscy tu byli” - pomyślał Stirlitz.

Mały Szkot do taty:
- Tato kup mi nartę.
Tata na to:
- Daj spokój, przecież jedną już masz.

Mieszkanka Szkocji zamierza dać do gazety nekrolog o śmierci męża.
- Ile to będzie kosztowało?
- Duży dwadzieścia funtów, natomiast krótki, trzy zdaniowy piętnaście funtów.
- Niech będzie trzy zdaniowy. Zdanie pierwsze: ”John Mac Kenzie nie żyje”.
- Zostały jeszcze dwa zdania.
- Dalej proszę napisać: ”Volkswagen, rocznik 1988 do sprzedania”. I na końcu mój adres.

W szkockim miasteczku burmistrz otwiera wystawę. Przecinając wstęgę, mówi do zebranych:
- Panie i panowie, witam was bardzo serdecznie. A wszystko, co oprócz tego mam wam do powiedzenia, znajdziecie w jutrzejszej gazecie.

Przychodzi sąsiad do szkota.
- Sąsiad, pożycz mi samochód.
- A na co on Tobie.
- Jestem zaproszony na wesele, jestem świadkiem. A bez samochodu to nie wypada.
- Ale ja nie mam samochodu.
- No to co ja teraz zrobię.
Chwila milczenia.
- Sąsiad, a jak pojadę na motorze to nie wypadnie źle?
- Myślę że nie.
- To pożycz mi ten motor.
- Ale ja nie mam motoru.
- Oj ja biedny co ja teraz zrobię.
Zamyślenie ...
- Sąsiad, a jak pojadę na rowerze to mnie nie wyśmieją?
- Myślę że nie.
- To pożycz mi rower.
- Rowera to ja też nie mam.
- No to jak ja się tam pokażę? Sąsiad, a miałbyś może jakieś całe buty...

Pewien Szkot, w kościele nie miał drobnych, więc dał na tacę dwadzieścia funtów. Przez następne pół roku za każdym razem, gdy podchodził do niego kościelny, mówił:
- Zapłaciłem abonament.

Nad umierającym Szkotem gromadzi się cała rodzina:
- Czy zrobimy ojcu pogrzeb pierwszej klasy? - rzekł najstarszy syn konającego.
- Nie widzę powodu. Wystarczy druga.
- Trzecia także jest nie najgorsza - dodał młodszy syn.
- Jeśli chcecie - powiedział ostatkiem sil Szkot - to mogę iść pieszo.