Dowcipy o Stirlitzu

Ktoś zapukał do gabinetu Stirlitza.
- Bormann. - pomyślał Stirlitz.
- Tak, to ja - pomyślał Bormann.

Odcinek 333.
Stirlitz myśli.

Stirlitz przyjechał nad morze połowić ryby. Udało mu się wyciągnąć jedynie parę śmierdzących śledzi.
- Ależ one cuchną! - pomyślał Stirlitz.
- Sam cuchniesz! - pomyślały śledzie.

W kancelarii Rzeszy pojawił się sowiecki szpieg - stwierdził Himmler patrząc w głęboko osadzone oczy Mullera.
- Wiem, Stirlitz - odpowiedział Muller z zimna krwią.
- Dlaczego wiec nie aresztujecie?
- Nie ma sensu. I tak się wykręci!

Stirlitz spacerował po lesie. Podszedł do rozłożystego dębu i zerwawszy z niego największą kwitnącą gałązkę złupał z niej korę. Było niestety za późno. Wysłany przez Centralę nowy radiotelegrafista Siergiej już nie oddychał.

Wojna. Do drzwi Stirlitza podchodzi tajny łącznik. W umówiony sposób stuka w drzwi, a potem podaje ustalone wcześniej hasło:
- Czy tu wysyła się ludzi w kosmos?
Głos zza drzwi odpowiada:
- Stirlitz mieszka piętro wyżej. Ale i tak nie ma go teraz, bo wziął bombę i poszedł wysadzać most w powietrze.

Na korytarzu Stirlitz zobaczył Kathe, a za nią dwóch żołnierzy z karabinami i plecakami.
”Wybiera się na wczasy” - pomyślał Stirlitz.

- Wpadliście Stirlitz. - rzekł Muller - Pański paszport śmierdzi rosyjska wódką.
- Nie wiem dlaczego... Może jak Kaltenbrunner stawiał pieczątkę, zbyt głęboko oddychał?

Stirlitz słyszy pukanie do drzwi.
- To Bormann. - pomyślał Stirlitz.
- To ja. - pomyślał Bormann.

Stirlitz powtarzał, iż zawsze lepiej jest raz podsłuchać niż sto razy usłyszeć.