Mądrala wzdycha

Mądrala wzdycha:
- Chciałabym mieć milion złotych!
- Dałabyś mi połowę?
- A po co, przecież Ty też możesz chcieć być posiadaczką całego miliona!

Nauczycielka pyta Iksińskiego:
- Dlaczego jesz na lekcji?
- Bo mi żal tracić czas na przerwie.

Pan Iksiński uradowany do pana Mądrali:
- Nie gram na loterii, robi to zawsze moja żona. I wdzięczny jestem organizatorom tego przedsięwzięcia, że raz po raz przekonują moją żonę, że ona zawsze się myli.

Mądrala filozoficznie do Iksińskiego:
- Nie istnieją dwie osoby myślące tak samo!
- Radykalnie zmienisz zdanie, gdy Ci pokażę prezenty, jakie dostałem na urodziny.

Mądrala do swojej rodzicielki:
- Mamo, ja wcale nie jestem bałwanem jak wujek Grzegorz.
- Powiem wszystko Tacie i da Ci w skórę za takie słowa!
- Momencik. Mamo! Nigdy nie pozwolisz mi dokończyć; chciałem powiedzieć ” ... jak wujek Grzegorz sądzi”.

Pan Mądrala do znajomego:
- Mam zasadę: nikomu nie pożyczam pieniędzy. Dług to koniec przyjaźni!
- Mnie może pan pożyczyć, nigdy nie byliśmy przyjaciółmi!

Dziesięć długich lat samotny rozbitek przebywał na bezludnej wyspie. Pewnego dnia budzi się i rozprostowując kości mówi sam do siebie:
- Co za cudowny sen: godzina jazdy w czasie porannego szczytu w okropnie zatłoczonym autobusie.

Pan Mądrala poszedł do krawca:
- Chciałbym zamówić u pana garnitur, ale mam określone wymaganie. Musi być koloru czarnej kawy z gotowanym mlekiem.
- Z cukrem czy bez?

Kuzyn Mądralów jest młodym, rzutkim biznesmenem. Właśnie udziela wywiadu w telewizji.
- Przybyłem ze wsi do miasta dosłownie z pięćdziesięcioma tysiącami w kieszeni.
- I tak dobrze je Pan zainwestował? - pyta dziennikarka.
- Nie! Starczyło mi zaledwie na telegram do rodziców z prośbą o natychmiastową pomoc finansową.

Pan Mądrala jedzie pociągiem. Jeden z jego współtowarzyszy podróży co pewien czas wyjmuje banana, starannie go obiera, posypuje solą i wyrzuca przez okno.
- Wybaczy Pan, że pytam - nie wytrzymuje pan Mądrala - Dlaczego Pan wyrzuca te owoce przez okno?
- Wie Pan, nie znoszę solonych bananów.