Dowcipy o pisarzach

Pisarze Oświecenia walczyli z ciemnością, jak również o czyszczenie języka.

W bibliotece:
- Czego Pan szuka?
- Nietzschego.

Pisarz do kolegi literata:
- Co się stało z Twoją ostatnią powieścią?
- Została przez wydawcę skrócona. Ostatnio widziałem ją jako dowcip.

Autor sztuki pyta znanego krytyka:
- Co by pan zmienił w moim dramacie?
- Główny bohater powinien się zastrzelić, nie wieszać?
- Ależ dlaczego?
- Wystrzał obudzi uśpionych widzów.

Słowacki był mądrym poetą, ponieważ pisał wiersze.

Sienkiewicz za ”Quo Vadis” dostał Oskara.

Goethe pisał Fausta przez całe życie, a nawet dłużej.

Trzech chłopaków na przerwie kłóci się na temat prac ich ojców.
- Mój stary bazgrze coś na kartce papieru, nazywa to wierszem i dostaje za to trzydzieści złotych. - mówi Zenek.
- To nic. - mówi Robert - Mój nabazgrze coś na kartce, nazwie piosenką i dostaje za to siedemdziesiąt złotych.
- To jeszcze nic. - mówi Jasio - Mój stary nabazgrze coś, nazwie to kazaniem i potrzebuje ośmiu ludzi żeby pieniądze pozbierać!

Młody pisarz zwierza się ojcu, że nie wie, jak zatytułować swoją powieść.
- Są w tej powieści bębny? - pyta ojciec.
- Nie.
- A trąby?
- Nie.
- To zatytułuj swoją powieść ”Bez trąb i bębnów”.

W domu handlowym do jednego ze stoisk podchodzi kobieta i zwraca się do sprzedawcy:
- Czy mógłby mi pan pomóc w wyborze prezentu dla początkującego literata?
- Owszem. - odparł sprzedawca. - Uważam, iż nie ma to, jak ładny kosz na śmieci ...