Dowcipy o Leonidzie Breżniewie

Jaki jest szczyt marzeń Polaków w latach siedemdziesiątych?
- Gierek zginął jadąc na pogrzeb Breżniewa.

Rozmawiają między sobą żołnierze:
- Słyszeliście? Breżniew umarł!
- Osobiście?

Jakim sposobem kula Ilijna trafiła w szofera?
- Rykoszetem od głowy Breżniewa!

Po przemówieniu Breżniew krzyczy na swojego sekretarza.
- Zamawiałem wystąpienie na piętnaście minut, a to trwało całą godzinę!
- Leonidzie Iliczu... - tłumaczy sekretarz - Tam były cztery egzemplarze...

Kiedy Amerykanie wylądowali na Księżycu, Breżniew wezwał wszystkich radzieckich kosmonautów i mówi:
- Amerykanie wylądowali na Księżycu, musimy być lepsi od nich. Postanowiliśmy wysłać was na Słońce.
- Jesteśmy gotowi wypełnić wszystkie zadania,- mówi jeden z kosmonautów - ale na Słońcu spłoniemy.
- Pomyśleliśmy i o tym. Polecicie nocą.

Do Polski przyjechał Breżniew. Na lotnisku wita go salwa honorowa. Gdzieś w tłumie gapiów jakaś babcia pyta się sąsiada:
- Dlaczego tak strzelają?
- Breżniew przyjechał.
- A co, nie mogli go zabić za pierwszym razem?

Lenin pokazał jak trzeba rządzić, Stalin - jak można rządzić, Chruszczow pokazał, że każdy dureń może rządzić, a Breżniew - że nie każdy dureń może rządzić.

Dlaczego Breżniew był ”cudownym dzieckiem”?
- Otóż w wieku pięciu lat rozmawiał tak samo jak w wieku siedemdziesięciu.

Na moskiewskiej olimpiadzie Breżniew odczytuje słowa powitania sportowców całego świata.
- O! O! O!
- Towarzyszu... - szepcze do niego sekretarz - To nie ”O”, to kółka olimpijskie... Tekst niżej!

Nixon zapytał Pana Boga, kiedy w Stanach Zjednoczonych skończy się bezrobocie. Dowiedziawszy się, że za pięćdziesiąt lat, zasmucił się.
- Nie dożyję ... - mruknął.
Breżniew zapytał Pana Boga, kiedy w Związku Sowieckim nastąpi dobrobyt.
- Nie dożyję ... - mruknął Bóg.