Dowcipy o Adamie i Ewie

Bóg stworzył niebo i ziemię, potem stworzył kobietę. Żeby się jej nie nudziło stworzył rośliny, mogła się nimi zajmować, podlewać je, podziwiać. Jednak nie na długo to wystarczyło. Po tygodniu przyszła do Boga i powiedziała:
- Nudzę się, zrób coś, żeby tak nie było.
Bóg stworzył więc zwierzęta, żeby miała się kim opiekować, biegać i podziwiać świat. To jednak również nie wystarczyło na długo po tygodniu kobieta przyszła i powiedziała:
- Tu jest tak strasznie nudno... Nie wytrzymam, zrób z tym coś!
Bóg zamyślił się i po chwili rzekł z wahaniem:
- Dostałaś rośliny i zwierzęta. Właściwie mogę Ci zaproponować tylko jedno: mogę dać Ci takie stworzenie, które będzie prymitywne i egoistyczne, leniwe, będzie traktowało Cię jak służącą i nie będzie z niego prawie żadnego pożytku. Czasami jednak będzie dostarczał Ci trochę rozrywki... Ale zastanów się czy to jest tego warte...
Kobieta stwierdziła:
- Trudno, tak strasznie mi się nudzi, że wezmę nawet to!
Bóg rzekł:
- Dobrze. Stworzę Ci mężczyznę. Ale jeden warunek - powiemy mu, że to on był pierwszy. Taka mała tajemnica między nami - kobietami...

Dlaczego Bóg najpierw stworzył Adama, a później Ewę?
- Głupszym się ustępuje.

I przyszedł Adam do Stwórcy i zapytał:
- Panie. W moim domu pojawiła się jakaś żmija. Wydaje mi się, że zrywa jabłka z Rajskiego Ogrodu i przynosi je mojej żonie.
- Aaa, tak. Trochę jeszcze z wami pomieszka. Możesz zacząć ją nazywać teściową. Twoje dzieci, wnuki i kolejne pokolenia zrozumieją...

Co Adam ma z przodu, a Ewa z tyłu?
- ”A”.

Szczyt podejrzliwości małżeńskiej nastąpił już w raju, gdy Adam wrócił późno do Ewy, pijany winem z jabłka danemu mu wcześniej przez Ewe i zapadł w sen. Ewa sprawdziła czy Adam ma nadal wszystkie Żebra oprócz jednego.

Adam przez kilka kolejnych wieczorów wracał bardzo późno. Rzecz jasna, bardzo się to nie podobało się Ewie, więc postanowiła poważnie z nim porozmawiać.
- Szlajasz się z obcymi babami!
- Ależ kochanie! Przecież Ty jesteś jedyną kobietą na świecie.
Pokłócili się jeszcze trochę, aż wreszcie zmęczony Adam zasnął. W środku nocy budzi się jednak i czuje, że coś go drapie po klacie.
- Ewo! Co robisz?
- Liczę Ci żebra.

Święty Piotr przychodzi do Boga, żeby zadać pytanie w kwestii techniczno - konstrukcyjnej:
- Witam, pracujemy nad tymi ludźmi i nie za bardzo wiemy ile nerwów mamy włożyć w dłonie Ewy.
- A ile daliście Adamowi? - pyta Bóg.
- Jakieś dwieście - odpowiada Piotr.
- No to dajcie tyle samo kobiecie.
- Aha, no i jeszcze nie wiemy ile im nawkładać tych nerwów w genitalia.
- A ile dostał Adam?
- Czterysta dwadzieścia.
- No i dobrze, dajcie tyle samo Ewie...
Po chwili Bóg krzyczy za Piotrem:
- Albo wiesz co? Dajcie jej jakieś dziesięć tysięcy. Niech wykrzykuje moje imię za każdym razem jak pójdzie z facetem do łóżka.

Budzi się Adam w raju po ciężkiej popijawie i czuje, że coś jest z nim nie tak. Maca się po całym ciele, maca i nagle przerażony woła:
- Co się stało, gdzie są wszystkie moje żebra?!
Na to głos z góry:
- A kto wczoraj panienki zamawiał?

Pewnego dnia w rajskim ogrodzie Ewa zwraca się do Boga:
- Panie, mam problem!
- W czym problem, Ewo?
- Panie, wiem, że stworzyłeś mnie i ten piękny ogród, i wszystkie te wspaniałe zwierzęta, i tą zabawną komedię o wężu. Ale jakoś nie jestem szczęśliwa.
- Dlaczego tak jest, Ewo?
- Panie, jestem samotna.
- Dobrze, Ewo. W tym przypadku, mam rozwiązanie. Stworzę dla ciebie mężczyznę.
- Co to jest mężczyzna, Panie?
- Ten człowiek będzie wadliwą istotą, z agresywnymi tendencji, ogromnym ego i niezdolnością do empatii. Nie będzie umiał słuchać. W sumie, z nim będzie Ci ciężko. Ale będzie większy i bardziej umięśniony niż Ty. Będzie na prawdę dobry w walkach i kopaniu piłki i całkiem niezły w łóżku.
- Brzmi świetnie. - mówi Ewa, z ironią unosząc brwi - Ale lepsze to niż spalony patyk.
- Możesz go mieć pod jednym warunkiem.
- O co chodzi, Panie?
- Będziesz musiała pozwolić mu uwierzyć, że stworzyłem go w pierwszej kolejności.

Adam i Ewa spacerują po raju:
- Adam, kochasz mnie?- pyta Ewa.
- A co tu robić...