Dowcipy o ślimakach

Ślimaki są jadalne, ale tylko we Francji.

Siedzi sobie słoń w domu i ogląda telewizję, aż tu słyszy dzwonek do drzwi. Podchodzi, otwiera, ale nikogo nie ma. Lekko zirytowany siada z powrotem w fotelu, a tu znowu dzwonek. Wstaje, otwiera drzwi i znowu nikogo nie ma. Sytuacja się powtarza, ale tym razem słoń nie daje za wygraną, wypada na korytarz, rozgląda się i nagle widzi na gniazdku od dzwonka siedzi mrówka.
- Cześć słoń, jest słonica?
- Nie, nie ma, może coś jej przekazać?
- Nie, nic, powiedz jej tylko, że był Rysiek.

W restauracji kelner podchodzi do stolika gości i pyta:
- Dzień dobry. Czym mogę służyć? Dodam, że nasz lokal słynie ze ślimaków.
Na to jeden z gości:
- O, to nic nowego. Tydzień temu też tutaj byliśmy i obsługiwał nas jeden z nich.

Ślimakowa wciąż krzyczy na męża, szepcząc, żeby się nie cofał.

Ślimakowi ciężko było bronować, ponieważ kamienie właziły mu w zęby.

Marek wraca z pracy i na wycieraczce widzi ślimaka, wziął go i wyrzucił jak najdalej. Po dwóch latach ślimak podchodzi do drzwi i puka. Marek otwiera, a ślimak mówi:
- Ty! Co to było to przed chwilą?

Dlaczego mężczyźni są jak ślimaki?
- Bo mają rogi, ślinią się, wloką, a na dodatek myślą, że dom należy do nich ...

Ślimak miał wąsy krótko podcięte na grzywkę.

Sekretne laboratorium wytwórni narkotyków.
- Nieźle mi wyszła ta ostatnia amfa.
- Dlaczego tak uważasz?
- Trochę proszku wysypało mi się na ziemie, na której był ślimak.
- I co?
- Nie wiem, biega gdzieś tutaj...

Siedzi ślimak pod drzewem i wali z całej siły głową w pień. Wali, wali, aż w końcu stracił przytomność, po chwili ocknął się i znowu zaczyna walić głową w pień. Z góry przygląda się całemu zajściu pan dzięcioł i po chwili zwraca się do swojej małżonki:
- Kochanie chyba już nadeszła odpowiednia pora, aby powiedzieć naszemu synkowi, że został adoptowany.